Deense zege in de polder

De Arno Wallaard Memorial werd gewonnen door de Deen Rasmus Bøgh Wallin. De 27-jarige renner van Restaurant Suri-Carl Ras was in een echte waaierkoers na een solo van 23 kilometer de sterkste. Achter zijn rug wist de leider in het Holland Cup-klassement Coen Vermeltfoort (VolkerWessel CT) voor de Let Mārtiņš Pluto (ABLOC CT) naar plek twee te sprinten.

De organisatie van de tweede wedstrijd in de Holland Cup was er opnieuw in geslaagd om een fraai parcours door de polders van de Alblasserwaard uit te zetten. De smalle kronkelende weggetjes boden de renners voldoende moeilijkheden. Na twee grote omlopen reden de renners vijf plaatselijke rondes van 6,4 kilometer.

Zoals het bij ‘de mooiste Polderkoers’ hoort, had de wind een behoorlijke stem in het koersverloop. Voor de start hadden alle ploegen de stormvlag al gehesen en ging het waaieralarm af. Al kort nadat de wedstrijdleider de vlag liet vallen, scheurde het op hol geslagen peloton in waaiers uiteen. Op een gegeven moment jaagden er zes groepen op elkaar. De eerste twee waaiers slaagden er in aan het eind van de Lekdijk samen te smelten, maar al snel bleek deze groep te groot en brak het opnieuw in twee stukken. De eerste waaier -ongeveer 18 renners sterk- betond uit meerdere renners van alle sterke Nederlandse Continentale formaties, aangevuld met een aantal renners uit buitenlandse formaties. Regiorenner Casper van der Woude (RC Jan van Arckel) wist zich als enige clubrenner in de eerste waaier te handhaven.

In de achtervolging kwamen waaiers twee en drie samen en met gebalde kracht wisten ze weer in het spoor van de kopgroep komen. Een aantal renners wisten de sprong naar voren te maken, maar de andere leden van waaier twee moesten met lede ogen aanzien hoe het gat weer groeide en zelfs naar een onoverbrugbare voorsprong van ruim een minuut opliep. De Nederlandse ploegen werden vertegenwoordigd door: Timo de Jong, Max Kroonen, Coen Vermeltfoort (VolkerWessels CT), de Nederlandse Tsjech Tomáš Kopecký, de Belg Yentl Vandevelde en de Brit Harry Tanfield (TDT-Unibet CT), Huub Artz en Lars Oreel (Metec-SOLARWAT), Stijn Daemen en Bram Dissel (BEAT CT), de Nederlandse Let Mārtiņš Pluto en Frank van den Broek (ABLOC CT), Mike Bronswijk (Allinq CT) en clubrenner Van der Woude, hadden gezelschap van de Duitsers Joshua Hüppertz en Leon Eduard Brescher (Lotto-Kern Haus CT), de Denen Rasmus Bøgh Wallin, Mathias Larsen, Daniel Stampe (Restaurant Suri-Carl Ras) en de Belgen Timothy Dupont, Kobe Vanoverschelde, Thibau Verhofstadt (Tarteletto-Isorex).

Bij de twijfelende achtervolgers waagde de Britse winnaar van 2019 Alexander Richardson (Saint Piran) een aanval. Hij kreeg Jelle Johannink (ABLOC CT) en de Deen Mathias Larsen (Restaurant Suri-Carl Ras) met zich mee. Het goed samenwerkende drietal wist in geen tijd te doen wat de omvangrijke achtervolgende groep niet kon: het gat van een minuut te dichten.

Na de aansluiting leek de eerste groep weer te groot te worden en werd er slag-om-slinger gedemarreerd. Pogingen de waaier op de kant te zetten mislukten, net als aanvallen van één-, twee- of drietallen. Een poging van Wallin -vorig jaar ook al in de kopgroep- op ruim twintig kilometer van de meet leek de juiste. Hij sloeg meteen een gat van twintig tellen en was daarmee op de slingerwegen rondom Meerkerk uit het zicht van de achtervolgers. Die lieten hem echter niet begaan en wisten het gat terug te brengen tot tien seconden. Stoïcijns doorstampend wist de nummer vier van vorig jaar zijn voorsprong weer te vergroten tot 28 seconden bij het luiden van de bel. Grimassend en achteromkijkend zag Wallin de achtervolgers langzaam maar zeker dichterbij komen. Toch wist hij voldoende weerstand te bieden om de verwoed sprintende groep voor te blijven. Vermeltfoort toonde zich daarvan het rapst, Pluto completeerde het podium.

Een vermoeide, maar blije Deense winnaar kon terug kijken op een geslaagde koers. ,,We wisten dat er een aantal sterke sprinters mee waren, we wisten dat we daar vanaf moesten komen. Het was eigenlijk het plan om de groep uit te dunnen. Mijn ploeggenoot Daniel (Stampe, red.) versnelde, waarna ik de kop overna,. Toen bleek dat ik alleen was, ben ik maar doorgegaan. Ik dacht eigenlijk dat het te verwas, ik twijfelde de hele tijd of ik het zou kunnen halen of niet. Normaal win ik niet na een lange solo, maar dit is wel een hele mooie zege!’’

Stand Holland Cup

De leider in de Holland Cup, Vermeltfoort, wist zijn voorsprong in het klassement met een tweede plek uit te breiden.