Verrassing voorkomt thuiszege in Arno Wallaard Memorial

door | 13 april 2024 | Algemeen, Arno Wallaard Memorial, Nieuws

De overwinning in de 16de Arno Wallaard Memorial kwam op naam van een verrassing. De 23-jarige WV De IJsselstreek-renner Pete Uptegrove wist na een ultieme uitval de zege te grijpen. Regionaal favoriet Jens van den Dool (RC Jan van Arckel) werd tweede, Bert-Jan Lindeman (VolkerWessels CT) completeerde het podium.

Mooi weer en voldoende wind en een gretig peloton zijn normaal gesproken goede ingrediënten voor een spannend koersverloop. De ‘mooiste polderkoers’ kende echter een onrustige beginfase. Er werd slag om slinger gedemarreerd en verschillende waaiermomenten werden dicht gereden. Een dappere aanval van Philip Heijen (Parkhotel Valkenburg CT) en Vincent van Dorp (Diftar CT) kreeg wel de benodigde ruimte. Het tweetal werkte goed samen en reed snel een grote voorsprong bijeen. In het peloton zorgde een grote valpartij ervoor dat alle ambulances in koers bezet werden en de koers -door een gebrek aan ziekenwagens- geneutraliseerd werd. Het hele veld liep weer samen en werd bij de eerste finishpassage stil gezet.

Volop koers na de herstart

Gedurende het daaropvolgende oponthoud van bijna een uur werd er besloten dat de koers verder ging met twee kortere omlopen van 24,3 km en daarna ‘normaal’ de 5 plaatselijke rondes (van 6,4 km) werden afgewerkt. Na de herstart kregen de vluchters hun voorsprong van 1:20 weer terug. Goed samenwerkend probeerde het dappere duo hun voorsprong te behouden, maar achter hen maakte het op hol geslagen peloton snel tijd goed. Een eerste -omvangrijke- waaier wist de twee koplopers al snel in te rekenen. Ondanks de goede samenwerking voorin, wist een tweede groep -na kilometers lang achtervolgen- de aansluiting te vinden. Korte tijd bestond de eerste groep uit zo’n vijftig man, maar in de tweede omloop scheurde de boel opnieuw in tweeën.

Deense aanvalsdrift

Op de plaatselijke rondes waren er verschillende tempoversnellingen, waardoor de 25 renners sterke eerste groep op een lint getrokken werd, maar telkens liep de groep weer samen. Voormalig Trek-Segafredo-renner Niklas Egholm plaatste met nog 25 kilometer te gaan een aanval. Tegen de wind in stampend wist de Deen van Airtox-Carl Ras CT een gaatje te trekken. VolkerWessels CT-renner Max Kroonen zag het gevaar en maakte de sprong naar voren. De winnaar van de Topcompetitie-wedstrijd Omloop van de Braakman nam echter niet over, waardoor alles weer samen liep. Ook een aanval van regiorenner Jens van den Dool (RC Jan van Arckel) werd snel geneutraliseerd. Met nog vier ronden te gaan sprong Mikkel Øritsland (BHS-PL Beton Bornholm) weg. De bebaarde Deense ex-schaatser kreeg in de voorlaatste ronde gezelschap van Andersen en de Belg Thomas Joseph (Tarteletto-Isorex), maar dat luide het einde van de vluchtgroep in.

Laatste ronde, beslissende ronde

De bel voor de laatste ronde was opnieuw een teken voor een aanval. Zes renners wisten een flink gat te slaan, maar de haperende samenwerking -niet de juiste mannen vooraan- was voor Jens van den Dool het teken om opnieuw de gashendel wagenwijd open te draaien. Een solo van anderhalve kilometer leek vervolgens genoeg om de zege te grijpen. Met nog 400 meter te gaan, op het viaduct bij het indraaien van finishplaats Meerkerk was het echter Pete Uptegrove (WV De IJsselstreek) die op-en-over de regiofavoriet ging, om vervolgens het zegegebaar te maken. Jens van den Dool -uit het naastgelegen Hoogblokland- wist zijn tweede plek te behouden, Bert-Jan Lindeman (VolkerWessels CT) legde beslag op plek drie.

Alles-of-niets naar de streep

In de slagschaduw van de regionaal beroemde Watertoren mocht de crosser het zegegebaar maken ,,Het was de hele dag vól koers’’, pufte de renner uit Sint-Michielsgestel na de meet. ,,In de laatste ronde waren er een paar weg, toen ik er naartoe sprong. Die groep werkte niet goed samen. Jens van den Dool koos een goed moment, maar hij verloor best wat snelheid op het viaduct en ik zag dat dat mijn kans was. Ik waagde de sprong en het was rijden tot de finish. Toen was het ‘we zien wel hoe ver we komen’ en bleken mijn benen nog fris genoeg om te winnen!’’

Naast de bloemen voor de dagzege, werd Uptegrove ook naar het podium geroepen om de leiderstrui van de Holland Cup in ontvangst te nemen.